Φίλες και φίλοι καλησπέρα σας!! Το σημερινό άρθρο αποτελεί σκέψη αρκετών εβδομάδων την οποία εν τέλει κατάφερα να την υλοποιήσω αυτό το διάστημα, και δεν είναι άλλη από το να σας μιλήσω μέσα από ένα κείμενο-αφιέρωμα για έναν παίκτη μεγάλης ηλικίας, που τα αγωνιστικά του prime έχουν παρέλθει εδώ και πολύ καιρό, αλλά που τους τελευταίους μήνες παρουσιάζεται σε πραγματικά εξαιρετική κατάσταση, και δείχνει ικανός να διεκδικήσει στο άμεσο μέλλον ένα τελευταίο καλό συμβόλαιο πριν δύσει οριστικά η μεγάλη του καριέρα...Ο λόγος για τον ψηλό της Ιταλικής Reggio Emilia του Δημήτρη Πρίφτη, τον Kenneth Faried!!
Γεννημένος το φθινόπωρο του 1989 στην Νέα Υόρκη έκανε τα πρώτα του βήματα στην καλαθοσφαίριση από το κολλέγιο του Morehead State στο οποίο θήτευσε για 4 σεζόν (2007/2008-2010/2011). Από εκείνες τις χρονιές διαφαινόταν πως είναι κάτι παραπάνω από ικανός για να παίξει μπάσκετ elite επιπέδου, πραγματοποιώντας οργιαστικές εμφανίσεις και κερδίζοντας πληθώρα ατομικών βραβείων. Βγήκε για 2 και 3 σερί έτη καλύτερος παίκτης και αντίστοιχα αμυντικός της Ohio Valley Conference, 3 διαδοχικές φορές επίσης συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη πεντάδα της (όλες οι διακρίσεις, και οι παραπάνω, από το 2009 έως το 2011), ενώ από την Ένωση προπονητών ψηφίστηκε ως ο καλύτερος αμυντικός της χρονιάς σε ολόκληρη την Division I του NCAA το 2011...Βέβαια το μεγαλύτερο του κατόρθωμα και κατ' επέκταση το πιο δυνατό του χαρτί για το Draft του ΝΒΑ, στο οποίο τελικώς επιλέχθηκε στο νούμερο 22 από τους Nuggets, ήταν με διαφορά το ότι αποφοίτησε ως ο κορυφαίος rebounder στην ιστορία του Κολεγιακού πρωταθλήματος από το 1973 και μετά, έχοντας κατεβάσει συνολικά 1673 rebounds σε 136 αγώνες (12,3 κατά Μ.Ο), πρωτιά την οποία κατέχει μέχρι και σήμερα!!
Από το 2011 έως και το 2019 αυτό το πραγματικό αγρίμι αγωνίστηκε συνεχόμενα στο το ΝΒΑ, γράφοντας 496 επίσημες συμμετοχές και 12.121,10 λεπτά στα παρκέ του, με την παρουσία του στην καλύτερη rookie πεντάδα της λίγκας την χρονιά 2011/2012 (ψηφίστηκε 3ος καλύτερος rookie γενικότερα), το χρυσό με την Εθνική των ΗΠΑ στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας το 2014 (μπήκε και στην καλύτερη ομάδα του τουρνουά), και πάρα μα πάρα πολλά θεαματικά και γεμάτα μίσος καρφώματα, άπειρα rebounds και επιτυχημένες άμυνες στις οποίες κατατέθηκαν τόνοι σκληράδας και hustle, να αποτελούν τα highlights της σχεδόν οκταετούς σταδιοδρομίας του σε αυτόν τον μαγικό κόσμο...
Συνολικά κατέγραψε:
- 253 αγώνες με τους Denver Nuggets (2011/2012-2017/2018)
- 31 αγώνες με τους Houston Rockets (2018/2019)
- 12 αγώνες με τους Brooklyn Nets (2018/2019)
Min: 24'
Pts: 11,2 (5.478)
Reb: 8,1 (4.017)
Stl: 0,7 (363)
Blk: 0,8 (401)
Def Rating%: 106.6
Είτε έχετε παρακολουθήσει συστηματικά ΝΒΑ την τελευταία δεκαπενταετία είτε πιο αραιά, αποκλείεται να μην αναγνωρίζετε την φιγούρα του η οποία αποτελεί μια από τις χαρακτηριστικότερες των Denver Nuggets αλλά και ολόκληρης της λίγκας γενικότερα στα early-mid 10's...
Εκεί o Faried λατρεύτηκε σαν θεός...Μπορεί να μην βρέθηκε στον οργανισμό μια εποχή που να έκανε μεγάλες πορείες και να θεωρούταν contender του τίτλου όπως την τελευταία πενταετία-εξαετία, όμως νομίζω πως μαζί με τον Ιταλό Danilo Gallinari αποτελέσαν αδιαμφισβήτητα τα πρόσωπα του club από την μετά-Carmelo Anthony εποχή (2011-...) μέχρι και την περίοδο που ο Nikola Jokic άρχισε να μπαίνει σε superstar mode (2017-...).
Από τα τέλη του Απρίλη του 2019 που έπαιξε το τελευταίο του επίσημο ματς στο ΝΒΑ, δηλαδή από το χαμένο Game 6 των ημιτελικών περιφέρειας μεταξύ των Houston Rockets και των μετέπειτα φιναλιστ των μεγάλων τελικών Golden State Warriors, και για τα επόμενα περίπου 5,5 χρόνια μέχρι να υπογράψει στην Reggiana στα τέλη του περασμένου Νοεμβρίου, οι έννοιες "Kenneth Faried" και "ανταγωνιστικό-υψηλού επιπέδου μπάσκετ" χάραξαν τελείως αντίθετες πορείες, με μοναδική εξαίρεση να αποτελεί ένα δίμηνο από τον Οκτώβρη έως και τον Δεκέμβρη του 2021 που ο αθλητής έπαιξε στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας (11 παιχνίδια), με την εικόνα του βέβαια εντός γηπέδου να είναι αποκαρδιωτική...
Πέρα από το τότε σύνολο του Δημήτρη Ιτούδη, ο παίκτης από τα 29 του έτη έως και τα 35 του αγωνίστηκε σε G-League (82 παιχνίδια), Κίνα (7 παιχνίδια), Μεξικό (33 παιχνίδια), Βενεζουέλα (2 παιχνίδια) και Πουέρτο Ρίκο (26 παιχνίδια). Με αυτό το βιογραφικό μετά την πολυετή του καριέρα στο ΝΒΑ, όλοι εύλογα θα πιστεύαμε πως ο συγκεκριμένος εδώ και χρόνια είναι ένας γυρολόγος που απλά απολαμβάνει το αγαπημένο του άθλημα σε κάθε γωνιά του πλανήτη, που δεν τον ενδιαφέρει να επανέλθει κάποτε σε υψηλό level, και που περιμένει σιγά σιγά να έρθει η ώρα που θα τελειώσει το μεράκι του ακόμα και για αυτές τις περιπλανήσεις και σε συνδυασμό με την προχωρημένη πια ηλικία του να κρεμάσει τα παπούτσια του και να ανοίξει άλλους ορίζοντες στην ζωή του, εκτός των τεσσάρων γραμμών ως μπασκετμπολίστας...
Πάνω που όλοι λοιπόν τον είχαμε "ξεγραμμένο" τελείως, σκάει από το πουθενά πριν 4 μήνες η είδηση το ότι θα αγωνιστεί για 2η φορά στην πορεία του στο άθλημα στην Ευρώπη, αυτή την φορά για την Reggio Emilia του Δημήτρη Πρίφτη και του GM Claudio Coldebella (πρώην παίκτης ΠΑΟΚ και ΑΕΚ). Ενώ η σμίξη του Faried με έναν προπονητή που αρέσκεται στο να αναδεικνύει στα πλαίσια του ψηλούς της κοψιάς και των προσόντων του (Jordan+Raymar Morgan στην UNICS Kazan, Momo Faye στην Reggio Emilia, Boubacar Toure στην Tofas) μου έδινε μια νότα αισιοδοξίας για το ότι θα πιάσει τόπο αυτή η μεταγραφή, η έλλειψη αγωνιστικού ρυθμού από τέλη Αυγούστου (τότε έπαιξε το τελευταίο του ματς στο Μεξικό), το ότι είχε να παίξει ΚΑΛΟ μπάσκετ σε τουλάχιστον τέτοιο επίπεδο 5+ χρόνια, και το πως θα βρει κίνητρο για να το κάνει επιτέλους έστω και στα 35 του, ήταν οι παράγοντες που με καθιστούσαν τρομερά επιφυλακτικό για την έκβαση της.
Τελικά έπεσα πάρα πολύ έξω...Ο παίκτης αγώνα με αγώνα άρχισε να προσαρμόζεται, να νιώθει άνεση και ελευθερία στο οικοσύστημα των Ιταλών, και να γίνεται πάρα μα πάρα πολύ επιδραστικός!! Με αυτόν στην σύνθεση της η ομάδα έχει ρεκόρ 8-5 στην Lega A και φιγουράρει 6η στην Βαθμολογία, ενώ στο BCL έχει ρεκόρ 4-4 όντας πολύ κοντά στην πρόκριση στους "8" του θεσμού (2η στον όμιλο με Τενερίφη, Μανρέσα και Πετκίμσπορ, όπου υποδέχεται τελευταία αγωνιστική τους Τούρκους και με νίκη εξασφαλίζει την πρόκριση). Στο Final 8 του εγχώριου Κυπέλλου αποκλείστηκε σε μόνο ματς στα προημιτελικά του από την μετέπειτα νικήτρια Τρέντο...
Μέσα σε λιγότερο από 4 μήνες και συνολικά 22 ματς, ο Faried έχει δείξει αναγεννημένος, πλήρως ανταγωνιστικός ξανά και ότι συνδυάζει μετά από πολύ καιρό θέαμα και ουσία σε ένα αρκετά decent αγωνιστικό επίπεδο. Η περίπτωση του πρώην star του ΝΒΑ με το να βρίσκει μετά από τόσο μεγάλο διάστημα και σε τέτοια ηλικία το ελιξίριο της μπασκετικής νιότης δυστυχώς είναι μια μεγάλη εξαίρεση και όχι ο κανόνας, αποτελώντας βέβαια τρανό παράδειγμα και μπούσουλα για παίκτες που έχουν χάσει τον δρόμο τους πως ποτέ δεν είναι αργά για να βρουν το κατάλληλο περιβάλλον που θα ξεδιπλώσουν και πάλι τις αρετές τους και θα ξανααπολαύσουν το σπορ που αγαπάνε.
Τα Stats του σε αυτά τα παιχνίδια είναι τα ακόλουθα:
Min: 20'
Pts: 8,2 (182)
Reb: 7,4 (164)
Blk: 0,9 (21)
PIR: 13,8 (304)
2P: 61% (71/115)
FT: 63% (40/63)
- 2oς σε Μ.Ο Rebounds στο BCL με 8 ανά ματς (5,8 αμυντικά+2,2 επιθετικά). Σε άθροισμα βρίσκεται πιο πίσω στην κατάταξη γιατί ήρθε στην ομάδα ενώ είχε παίξει αυτή τα 5 πρώτα παιχνίδια της Α' φάσης του θεσμού.
- 6ος σε Μ.Ο Rebounds στην LBA με 7 ανά αγώνα (4,3 αμυντικά+2,7 επιθετικά). Σε άθροισμα κατατάσσεται σε πολύ πιο χαμηλή θέση επειδή υπέγραψε στο σύνολο του Ιταλικού Βορρά ενώ ήδη είχε δώσει 9 ματς πρωταθλήματος.
Πάμε τώρα στις ερωτήσεις των εκατομμυρίων...
Τι αγωνιστικά στοιχεία μας έχει δείξει ο Faried κατά την φετινή του παρουσία του στην Reggio Emilia?
Στις 22 συμμετοχές του με τα χρώματα των Ιταλών μέχρι τώρα έχει παρουσιάσει την εικόνα ενός Center (αυστηρά "5" σε Εuropean terms, δεν νομίζω να κατεβαίνει ούτε για ελάχιστο στο "4") πάρα πολύ δυναμικού και σκληροτράχηλου, με αρκετή ενέργεια ακόμα στο παλιό του ντεπόζιτο, και ικανοποιητικό level αθλητικότητας τηρουμένης πια της ηλικίας του. Το υψηλό του μπασκετικό IQ και η τεράστια εμπειρία του διακρίνονται τόσο από τις τοποθετήσεις του, όσο και από την γενικότερη κινησιολογία του μέσα στο γήπεδο... Δίνει βαθιά και καλά screens, βοηθάει στο παιχνίδι πάνω από την στεφάνη, και στο rebound, ένα κομμάτι που ανέκαθεν ξεχώριζε, παραμένει εκπληκτικός. Στην επίθεση τελειώνει με επιτυχία κοντά στο καλάθι δημιουργίες των συμπαικτών του και φάσεις στο Pick&Roll, ενώ θα παίξει και στο post κόντρα σε αντιπάλους χαμηλότερων κυβικών, παρά το ότι δεν είναι και ο πιο τεχνίτης και αυτόφωτος ψηλός που κυκλοφορεί....
Αποτελεί κοινώς κυρίως έναν Defensive anchor που εκμεταλλευόμενος την εντυπωσιακή μίξη των σωματικών (2,03 ύψος, 213 εκατοστά wingspan), φυσικών (τέρας δύναμης) και αθλητικών του προσόντων (άλμα, έκρηξη) θα ανεβάσει με την παρουσία του στο παρκέ τα επίπεδα έντασης στο αμυντικό μισό, δεσπόζοντας πραγματικά σε αυτό δίνοντας άπειρο (μπασκετικό) ξύλο...Επιθετικά είναι σίγουρα πιο limited, όμως σε σύνολο με κοντούς που θα τον τροφοδοτήσουν καλά και με συνέπεια είναι ικανός να προσφέρει και εκεί αρκετά πραγματάκια...
Μπορεί αυτά τα στοιχεία να τα μεταφέρει σε επίπεδο Euroleague τουλάχιστον για την επόμενη σεζόν έχοντας τον ρόλο του 2ου-3ου Center σε κάποιο σύνολο της?
Πολλοί από εσάς πιθανολογώ πως θα διαφωνήσετε, για μένα όμως η απάντηση σε αυτή την ερώτηση είναι αυτονόητη και είναι ΝΑΙ. Ας τα πάρουμε τα (3) πράγματα όμως ένα-ένα...
- Σαν Βαγγέλης ΔΕΝ έχω την παραμικρή ανησυχία για την ηλικία του. Είναι πάρα πολλά τα παραδείγματα βετεράνων ρολίστων και από την φετινή Ευρωλίγκα αλλά και από τις διοργανώσεις των προηγούμενων ετών με χαρακτηριστικότερα των Beaubois, De Colo, Causeur, Llull, Παπανικολάου, McKissik, Black, Hackett, Belinelli Dunston, Rubit, Hunter, Tyus και Edwin Jackson κ.α που έχουν δείξει πως σε πλαίσια με συγκεκριμένες αρμοδιότητες και ευθύνες μπορούν να γίνουν εξαιρετικά χρήσιμοι, άλλοι με αρκετά (σταθερά) ΚΑΛΗ απόδοση και άλλοι έχοντας περισσότερο εκλάμψεις...Σε κάθε περίπτωση όλοι τους είτε λίγο είτε πολύ βοηθούν!!
- Αν κάτσετε και το αναλογιστείτε, πόσα clubs του θεσμού την χρονιά 2024/2025 εκτιμάτε πως έχουν καλύτερα εφεδρικά πεντάρια από τον φετινό Faried με το αγωνιστικό skilset που σας ανέλυσα παραπάνω? Απαντάω λέγοντας πως με σιγουριά Άλμπα, Μπασκόνια, Μπάγερν, Παρί, Μιλάνο, Βίρτους ΔΕΝ διαθέτουν καλύτερους back up Centers από τον παίκτη της Reggiana, ενώ η λίστα θα μπορούσε να είναι κάλλιστα μεγαλύτερη (πολύ ανώτερος του Mensah που έχει περάσει χωρίς να ακουμπήσει από τον Ολυμπιακό, ενώ θα μπορούσε να είναι και ανώτερη λύση από τους Birch και Pleiss σε Φενέρ και ΠΑΟ αντίστοιχα)...
- Από την στιγμή που αυτός ο τύπος κατάφερε να επανέλθει σε τέτοιο αγωνιστικό επίπεδο έπειτα από 5,5 χρόνια που βρισκόταν πραγματικά μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, ΔΕΝ πιστεύω πως μέσα στα επόμενα 1 ή 2 χρόνια θα έδειχνε εικόνα αθλητή που θα ζοριζόταν στο να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του κορυφαίου επίπεδου της Ευρώπης, ως ένας παίκτης συνόλου των 12-17 λεπτών προσδιοριστικά κατά Μ.Ο φυσικά...Ειδικά έχοντας κάνει καλοκαιρινή προετοιμασία και συνεχίζοντας να συντηρεί το σώμα του σε πολύ καλή κατάσταση!!
Έχει άραγε ο παίκτης στο μυαλό του την προοπτική του να ξανα-δοκιμάσει να παίξει στην Euroleague σε πολύ μεγάλη ηλικία πια μεν, αλλά πιο ώριμος από ποτέ (σε όρους εκτός ΝΒΑ) και με κίνητρο να αποδείξει πως το πέρασμα του προ 3,5 ετών από την ΤΣΣΚΑ ήταν μη αντιπροσωπευτικό της αξίας του σε αυτό το level?
Αυτό είναι κάτι που προφανώς το γνωρίζει μόνο ο ίδιος ο Faried και το στενό του περιβάλλον. Η αίσθηση μου λέει πως την επόμενη περίοδο δεν θα συνεχίσει την πορεία του στην Ευρώπη και θα ψαχτεί για να γυρίσει στις ΗΠΑ ή στις γύρω της χώρες (Μεξικό, Πουέρτο Ρίκο), κάτι για το οποίο αληθινά εύχομαι να διαψευστώ...Θα ήθελα πάρα πολύ να τον δω να βάζει τον επίλογο της τεράστιας παικτικής σταδιοδρομίας του όντας ανταγωνιστικός στο μεγαλύτερο level της Γηραιάς Ηπείρου, προσδίδοντας σκληράδα και veteran leadership στην frontline της εκάστοτε ομάδας που θα τον επέλεγε!!
Τα στατιστικά της συνολικής καριέρας του θα τα βρείτε στον σύνδεσμο παρακάτω:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου